Powrót do przeszłości (18) Jacek Woźniak

25.03.2020, 07:17

W powrocie do przeszłości wspominaliśmy już o wielu najskuteczniejszych zawodnikach w historii klubu. Podlecki, Żyto, Plech, jednak na spore uznanie zasługuje też Jacek Woźniak. Wychowanek bydgoskiej Polonii startował w Gdańsku w latach 1993-1998, przez ten czas udało mu się zapisać w historii klubu, ponieważ zajmuje szesnaste miejsce w kategorii najlepszych żużlowców Wybrzeża.

  Trudne początki

 Jacek Woźniak urodził się w 1969 roku w Szubinie, małej miejscowości w województwie kujawsko-pomorskim. Liczba ludności nie przekracza tam dziesięciu tysięcy, więc można uznać ją za sporą wieś. Ciężko wskazać na początki kariery Jacka, do najbliższego ośrodka żużlowego miał około godziny drogi, jednak jak widać, dla chcącego nic trudnego. Poza tym trzeba na uwadze mieć fakt, że kujawsko-pomorskie to województwo w którym nie brakuje klubów żużlowych. Nie można zapominać o trwającej od zawsze rywalizacji między Apatorem a Polonią, która elektryzowała cały kraj. Samozaparcie i poświęcenia dokonane przez Jacka zaowocowały, dostał się do szkółki Polonii Bydgoszcz, która na tamten okres była bardzo solidną marką w Polsce. Konsekwentnie rozwijając swoje umiejętności w końcu dostał szansę, nadarzyła się ona w 1987 roku. W wieku osiemnastu lat pierwszy raz wystartował w oficjalnych zawodach, to był początek jego drogi.

 Im więcej, tym lepiej

 Takie hasło przedstawia początki każdego żużlowca, Woźniak nie był wyjątkiem. Na pierwsze sukcesy nie musiał długo czekać, w 1987 roku, czyli jego debiutanckim już zakładał srebrny medal DMP na szyję. Woźniak odjechał w tym "srebrnym" sezonie trzynaście wyścigów, z czego wygrał jeden i zakwalifikował się średnią 0,583 punktu. W kuluarach mówi się, że zawodnik, który zbyt szybko osiąga sukcesy osiądzie na laurach, jednak nie wychowanek Polonii. Jego ten sukces zmotywował do ciężkiej pracy, już w następnym sezonie uzyskał średnią o ponad punkt większą. Ponownie zakładał medal, tym razem ze brązowego kruszcu, dwa sezony, dwa medale, niesamowite. Wraz z rozwojem kariery Woźniaka rosła jego popularność, dobre wyniki w zawodach indywidualnych i drużynowych dały mu posłuch wśród innych zawodników a kluby zaczęły się nim interesować. Przez pięć lat w Bydgoszczy zdobył każdy medal DMP i wiele innych, indywidualnie czy drużynowo. Na drużynowe złoto czekał do 1992 roku, kiedy je zdobył uznał, że czas na zmianę otoczenia, miał już wtedy spory bagaż doświadczeń. 

Solidnie i skutecznie

Po złotym sezonie z Polonią Woźniak uznał, że spróbowałby czegoś nowego i postanowił zmienić otoczenie. Na brak ofert z pewnością nie narzekał, jednak takiego obrotu spraw nikt się nie spodziewał. Wybrzeże po spadku w 1992 roku z elity nie planowało pobytu w niższej lidze dłużej niż jeden sezon. Wizja ta przyświecała Woźniakowi, który postanowił związać się z nimi kontraktem. Była to nie lada bomba transferowa a zarząd na pewno nie pożałował tego wyboru. Woźniak był już uznaną marką i miał na koncie liczne sukcesy, idealny lider na ówczesny i kolejne sezony. To właśnie wychowanek Polonii w debiutanckim sezonie poprowadził Wybrzeże do awansu a jego jazda w drugiej lidze czarowała każdego konesera speedway'a. Przez kolejne lata godnie bronił gdańskich barw, nie ważne czy w elicie czy na zapleczu. Co jest swego rodzaju fenomenem w ciągu pięciu sezonów udało mu się zakwalifikować do listy najskuteczniejszych w historii klubu. Po odejściu znalazł zatrudnienie w klubach z Krosna i Łodzi, jednak tam nie zaliczył znaczących sukcesów. Po zakończeniu kariery uznał, że chce dzielić się swoją wiedzą z innymi i rozpoczął pracę z młodymi adeptami żużla. W 2009 r. prowadził kadrę juniorów Polonii Bydgoszcz, a w sezonie 2010 był pierwszym trenerem tego klubu. Obecnie pracuje jako komisarz toru z ramienia PZM.

Autor: Redakcja