Powrót do przeszłości (16): Bogdan Skrobisz

05.02.2020, 06:46

Niewielu jest zawodników będących wiernym jednemu klubowi przez całą karierę. W ubiegłym wieku zdarzały się takie sytuacje, a przykładem jest Bogdan Skrobisz. Wychowanek, który przez całe piętnaście lat kariery reprezentował klub znad morza. To on jest dziś bohaterem powrotu do przeszłości. Zapraszamy!

Świetlana przyszłość?

Urodził się w 23 kwietnia 1952 roku. Był to ciężki okres dla każdego, panował wówczas głęboki komunizm, powojenna Polska dopiero stawała na nogi. Bogdan dorastał na ulicach Gdańska, w końcu przyszedł moment, który zmienił jego życie. Wsiadł na motocykl i już nie chciał z niego schodzić. Złapał żużlowego bakcyla, zaczął uczęszczać do szkółki. Licencję żużlową zdobył jednak dość późno, bo w wieku 19 lat. Trafił na trudny okres w klubie, bowiem Wybrzeże po raz kolejny musiało walczyć o utrzymanie w lidze, potrzeba było świeżej krwi. Skrobisz trenował pod czujnym okiem Bogdana Berlińskiego, ciężko wymarzyć sobie lepszego mentora. Robiąc systematyczne postępy i imponując nauczycielowi szybko przekonał do siebie pracowników klubu. Swoje pierwsze zawody ligowe odjechał w 1972 roku, tragicznym dla Wybrzeża (pobyt w drugiej lidze, tragedia Zbigniewa Podleckiego). Rywalizując na różnych torach w Polsce Skrobisz zdobywał doświadczenie i cenne lekcje. Ostatecznie mógł być zadowolony ze swojego pierwszego sezonu. Średnia jednego punktu na bieg w debiutanckim sezonie to spore osiągnięcie, wraz z Leszkiem Marszem dawali nadzieje na dobre dni dla Wybrzeża.

 Lider/wychowanek 

Kolejne sezony to znaczna poprawa widoczna u wychowanka gdańskiego klubu. Rzadko zdarza się, aby zawodnik czynił takie postępy jak właśnie Skrobisz. W drugiej lidze stawał się powoli bardzo mocnym punktem zespołu. W 1973 roku mógł się już wylegitymować średnią na poziomie 1,48 punktu na bieg. Mając talent i wsparcie stała przed nim świetlana kariera. Już wtedy zawodnik nie był anonimowy, jednak sezon później  był już na ustach wszystkich. Mimo, że Wybrzeżu nie udało się awansować, to cieszyła postawa wychowanków- Skrobisza i Marynowskiego, którzy mieli później stanowić o sile zespołu. Szczególnie ten pierwszy mógł być zadowolony, gdyż średnią ponad dwóch punktów nie często się uzyskuje. W 1975 lekko spuścił z tonu, jednak wraz z Leszkiem Marszem zwyciężył w międzynarodowym turnieju par oraz wziął udział w finale MIMP, gdzie jednak zajął bardzo daleką lokatę. Prawdziwy charakter udało mu się pokazać w latach 1977-1980, kiedy to rywalizując na torach pierwszej ligi nie notował niższej średniej niż 1,9 punktu. W 1978 udało mu się z Wybrzeżem wywalczyć tytuł wicemistrza Polski. Skrobisz był wtedy jednym z liderów klubu z nad morza i powoli zapisywał się w historii.

Gasnąca gwiazda

Wejście w nową dekadę nie było dla Wybrzeża zbyt przyjemne. W 1980 musieli walczyć w barażach o utrzymanie, jednak ostatecznie udało im się oddalić widmo spadku, jak się okazuje na dobrych kilka lat. Niestety, tak jak Wybrzeże znalazło pewien rytm, tak stracił go Skrobisz. Jeszcze kolejny sezon w jego wykonaniu był w miarę przyzwoity, jednak kolejne lata to zdecydowanie słaba jazda. Od czasu jego trzydziestych urodzin jakby stracił wenę i chęć jazdy. Do końca swojej zawodniczej kariery nie udało mu się wykręcić średniej powyżej 1,3 punktu. Ciężko dopatrzeć się powodu takiego regresu formy. Ostatecznie po kilku latach przeciętnej jazdy zakończył w 1986 roku karierę zawodniczą. Mimo to, zasługuje on na szacunek, gdyż nie bez powodu jest ósmym najskuteczniejszym zawodnikiem klubu. Po schowaniu motocykli do garażu zajął się pracą trenerską, jako szkoleniowiec drugiej klasy prowadził drużynę Wybrzeża w drugiej lidze w sezonie 1990. Obecnie mieszka za granicą, jednak liczymy, że pojawi się jeszcze na meczu Wybrzeża, z pewnością byłby to nie lada zaszczyt!

Autor: Redakcja