Powrót do przeszłości (13): Dariusz Stenka

29.12.2019, 21:00

Dariusz Stenka jest kolejnym rekordzistą, o którym opowiemy wam w powrocie do przeszłości. Jesteście ciekawi jak wyglądała jego kariera? Zapraszamy!

Młody i gniewny

Urodził się w 1963 roku w Gdańsku, tutaj spędzał młodzieńcze lata i zapisał się do szkółki żużlowej. Na motocykl wsiadał już jako dziecko, fascynowały go dwukołowce. W późniejszym czasie przekuł to na zamiłowanie do czarnego sportu. W wieku zaledwie siedemnastu lat zdał egzamin na licencję żużlową i rozpoczął swoją przygodę w Wybrzeżu. Mimo, że uważany był za utalentowanego zawodnika to w sezonie 1981/1982 nie było dla niego miejsca w pierwszym składzie. Przez cały rok odjechał jedynie cztery biegi wykręcając tym samym średnią 0,750. Zaufanie zdobył rok później, wtedy już regularnie startował nad morzem. Stenka odpłacił się poprawną jazdą i dał podstawy aby stawiać na niego w przyszłości. Na pierwsze sukcesy nie trzeba było długo czekać, Stenka bardzo szybko odnalazł się w świecie żużlowym i miał papiery na solidnego jeźdźca. 

Zapalnik czasowy?

Stenkę w pierwszych latach kariery cechował pewien paradoks. Najlepszym tego przykładem są jego pierwsze sukcesy na arenie krajowej. W 1983 roku zdobył brązowy medal MIMP, poza tym zwyciężył w Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostwach Polski rozgrywanych na torze w Tarnowie oraz rozgrywanych na tym samym owalu Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych ( srebrny medal ). Patrząc obiektywnie na jego pierwsze lata kariery i odnoszone sukcesy w lidze powinien być wyróżniającym się zawodnikiem. Prawda jest jednak taka, że wcale tak dobrze się nie prezentował, kończąc rozgrywki w 1983 roku ze średnią na poziomie 1,118. W najlepsze trwały ligowe sezony posuchy, na dobrą sprawę jedynie w 1984 roku był bliski wykręcenia średniej na poziomie 2 punktów, w pozostałych ledwo przekraczał 1,5. Mimo tego do sezonu 1986/1987 regularnie występował w zawodach o Złoty i Srebrny Kask jak i MDMP i MPPK. Jedynie w Lublinie w 1984 roku zdobył brązowy medal MDMP, pozostałe zawody kończył poza podium. Trzeba przyznać, że na miarę swoich możliwości w klubie zaczął jeździć dopiero w przełomowym dla niego roku 1986, więc dość długo trzeba było czekać aż w końcu się odblokuje, kiedy to nastąpiło stał się dominatorem.

 Co się stało ze Stenką?

Od przełomowego dla niego sezonu w którym jak w 1984 roku otarł się o barierę średniej 2 punktów zmienił się nie do poznania. Na ligowym podwórku był postrachem każdego zawodnika, nie było dla niego bariery której by nie przekroczył. Szczególnie udany był dla niego sezon 1988 kiedy to startował w Wybrzeżu, w którym to w lidze ani razu nie przyjeżdzał ostatni! Nie dziwi więc fakt, że jest szóstym najskuteczniejszym zawodnikiem klubu. Łącznie przez cztery sezony odjechał 327 wyścigów w których tryumfował 137 razy jedynie 12 razy przyjeżdzał ostatni, niesamowite liczby. Po Gdańsku, który opuścił w 1990 roku jedynie w Motorze Lublin spędził więcej niż sezon, do końca kariery nie odniósł jednak rzadnych spektakularnych zwycięstw. W lidze jednak nadal był postrachem prezentując solidną formę. Z jego usług skorzystały kluby z Lublina, Gorzowa i Opola w którym skończył karierę. W międzyczasie powrócił jeszcze nad morze, aby w sezonach 1995-1997 reprezentować Wybrzeże. Imponujący jest fakt, że po przełomowym sezonie jedynie dwa lata kariery można uznać za nieudane w jego wykonaniu. Pobyt w Gorzowie (1,283) i ostatni sezon kariery w Opolu (1,364). To skarb mieć takiego wychowanka!

Autor: Wojciech Jagodziński